Τρίτη 7 Αυγούστου 2007

Το Κοριτσάκι Σου...

Όλη μου η ζωή ήταν μια δοκιμασία..
από παιδί στα δύσκολα ..
Αρραβώνας σε μικρή ηλικία, τρία χρόνια φρικτά που με έστειλαν σε ψυχολόγο για να συνέλθω, κι ύστερα χωρισμός..
Μετά γάμος..
Παιδιά.....
Μα τα προβλήματα δεν έπαψαν να υπάρχουν..
Κι ήρθες εσύ..οπως έρχονται όλοι σε ακατάλληλη στιγμή..
Ήσουν πάθος κι έρωτας..
Ζήσαμε ότι δεν έχει ζήσει άνθρωπος ίσως ως τώρα..
Και είμαι σίγουρη γι αυτό που λέω..
Μια ολόκληρη ζωή ζήσαμε μαζί.....
Ο καθένας στη δική του οικογένεια και χώρια ταυτόχρονα..
Ο παράνομος έρωτας..
Μα αυτό που είχαμε δεν ήταν απλά ένας έρωτας..
Ήταν πολλά άλλα..
Πάθη....μισοί.....συγκρούσεις.....στιγμές λύπης.....ευτυχίας.....πίκρας....καθημερινότητας....γέλιου......
Τόσα και άλλα τόσα........
Μα ο χαρακτήρας σου τόσο δύσκολος......
Να προσπαθώ πάντα να σε συγκρατήσω και να κρατήσω τη σχέση αυτή υγειή.
Και πάντα να πιέζομαι......να φτάνω στα όριά μου και να επιστρέφω πίσω...
Μέχρι που αρρώστησα..
Πόσο θα άντεχα άλλωστε τέτοιες καταστάσεις...
Κι όταν αρρώστησα και μετά εσύ μ 'άφησες......
Τόσο απλά.....όσο απλά μπήκες στη ζωή μου..
Κι έμεινες μόνος να μ αγαπάς από μακριά.....χωρίς να σ αφήνει ο εγωισμός σου και ο χαρακτήρας σου να γυρίσεις ξανά κοντά μου..
Όμως να ξέρεις .......αυτό δεν είναι αγάπη......
Γιατί η αγάπη ξεπερνά τα πάντα........δεν έχει εγωισμούς ούτε έντονες και αρρωστημένες ζήλιες.
Η αγάπη είναι συμβιβασμός κι απ τους δύο.
Είναι τόσα πολλά που κουράστηκα πια να στα λέω..
Άλλωστε τα ξέρεις...
Απλά δεν έχεις τη δύναμη και τη θέληση να τα ακολουθήσεις..
Κρίμα.......
Λυπάμαι.........
Και περισσότερο λυπάμαι τον εαυτό μου που σ αγάπησε τόσο και σ αγαπάει ακόμη.
Μια ζωή ολόκληρη μαζί........και τώρα μόνη με τα προβλήματα που μου άφησες.......
Τι να πω πραγματικά......δεν ξέρω......
Δεν ξέρω αν έχω ή αν θα είχα τη δύναμη να σε αντικρίσω ξανά.
Ξέρω πως θα μου έκανε κακό και όχι καλό η παρουσία σου..
Να μπορούσες να άλλαζες μονάχα..
Κάποια κομμάτια του εαυτού σου..
Τότε θα μασταν κι οι δυο καλά.....ευτυχισμένοι.....χρόνια τώρα.....
Γιατί αυτό που ζήσαμε.......μόνο εμείς ξέρουμε τι ήταν.......
Και δεν θα ξανάρθει στις ζωές μας.
Κι αυτό το ξέρουμε..
Και γω.......
Και συ......
Να σαι καλά καρδιά μου......
Όπου και να σαι......
Κι αυτό που με πονάει........είναι ότι είσαι τόσο μα τόσο κοντά μου......κι όμως δεν μπορώ να σε αγγιξω..ουτε εγώ εσένα ούτε και συ εμένα...


Το κοριτσάκι σου..

Δεν υπάρχουν σχόλια: