Βάλατε Φωτιά

Αυτό το στέλνω σε σας, που νομίζετε ότι μπορείτε να παίζετε με τη φύση, με ανθρώπινες ζωές, με ολόκληρο τον κόσμο.

Εσείς που νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα να αφαιρείτε ζωή...
Εσείς που την φωτιά την κάνατε παιχνίδι...
Εσείς που ίσως δεν ξέρετε τι σημαίνει να ζεις..
Εσείς που κρύβεστε πίσω από φλόγες γιατί δεν έχετε τη δύναμη να μιλήσετε καθαρά...
Εσείς που το κεφάλι το έχετε πάντα σκυμμένο...
Εσείς που το μυαλό σας είναι πολύ μικρό να χωρέσει ανθρωπιά...
Εσείς που δεν μάθατε ποτέ σεβασμό...

Ντροπή σας. Βάλατε φωτιά στη γη, βάλατε φωτιά σε σπίτια, βάλατε φωτιά σε ζωές. Όποια τιμωρία και να έχετε δεν αρκεί, εδώ πληρώνονται όλα. Ντροπή σας...

Δήμητρα

Το Δαχτυλίδι

Έλενα μου,

Είναι στιγμές που σ' αγαπώ τόσο πολύ. Ξέρω ότι δεν ήμουν ο καλύτερος σύζυγος όλα αυτά τα χρόνια, και είναι ένας από τους λόγους που σ' αγαπώ όλο και περισσότερα. Προσπάθησα να είμαι όλα αυτά που θέλεις, αλλά ξέρω ότι σ' έχω απογοήτευση. Υπάρχει όμως και ένας λόγος παραπάνω που θα έπρεπε να σου ζητήσω συγγνώμη, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να σου το πω. Τα Χριστούγεννα που είχες πάει στη μητέρα σου για λίγες μέρες, δεν ξέρω τι με έπιασε. Ίσως η μοναξιά, ίσως το ότι δεν είχαμε λεφτά για να κάνουμε αυτά που πάντα θέλαμε. Μια μέρα όπως έψαχνα κάτι χαρτιά στο δωμάτιο, βρήκα το δαχτυλίδι που σου είχε δώσει η γιαγιά σου. Εκείνη την ώρα μου ήρθε μια ιδέα. Να το ανταλλάξω για χρήματα. Δεν θα ήταν για πολύ. Αφού θα πήγαινα στο Καζίνο να παίξω, να κέρδιζα λίγα χρήματα, και μετά θα το έπαιρνα ξανά το δαχτυλίδι. Όμως δεν ήταν έτσι. Τα έχασα όλα τα λεφτά. Το μόνο πράγμα που με έκανε να φύγω εκείνη την ώρα από εκεί ήσουν εσύ. Αλλιώς δεν ξέρω τι άλλο θα έχανα εκείνο το βράδυ. Ξέρω ότι μέχρι και σήμερα νομίζεις ότι το δαχτυλίδι χάθηκε. Δεν μπορούσα ποτέ να το πάρω πίσω. Η αξία του ήταν μεγάλη, αλλά η αξία που είχε για εσένα, ξέρω ότι είναι ανεκτίμητη. Δεν ξέρεις πόσες φορές ήθελα να σου πω ότι δεν χάθηκε, να σου πω την αλήθεια. Συγχώρεσε με για όλα.

Δημήτρης

Σ' αγαπάμε μανούλα

Τώρα που σε βλέπω σ' αυτό το δωμάτιο όλοι μέρα, να κάθεσαι, να σκέφτεσαι, θυμάμαι τι γυναίκα ήσουν. Ήμασταν παιδιά, και περιμέναμε πως και πως να γυρίσεις από την δουλειά να σε δούμε λιγάκι, να μας πεις τραγούδια, ιστορίες καθώς μαγείρευες, καθάριζες, και έκανες δουλειές. Θυμάμαι μετά όταν μεγαλώναμε. Να μη μας λείψει κάτι, να σπουδάσουμε, να βγούμε στον κόσμο. Μας έλεγες ποτέ να μην φοβόμαστε. Για όλα ήσουν εκεί. Και όταν ο καθένας μας παντρεύτηκε, τα είχες όλα έτοιμα. Μέχρι και λεφτά είχες μαζέψει, για να ξεκινήσουμε τη ζωή μας πιο "εύκολα" έλεγες.

Όταν όμως αρρώστησες και μας είχες ανάγκη, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Στην αρχή δεν ήταν τίποτα, ξέχναγες καμιά φορά τα ονόματα μας ή έχανες πράγματα. Σιγά σιγά όμως σε βλέπαμε να χάνεσαι, να μην μας ξέρεις καν. Τώρα, καμιά φορά όταν μιλάμε μας θυμάσαι, αλλά κάπου αλλού, σαν μια παλιά ανάμνηση μας έχεις.

Αυτό που είμαστε σήμερα το έφτιαξες εσύ, με αυτή την καρδιά και ψυχή που κουράστηκαν και κρύφτηκαν κάπου μέσα σου.

Σ' αγαπάμε μανούλα

Το Κοριτσάκι Σου...

Όλη μου η ζωή ήταν μια δοκιμασία..
από παιδί στα δύσκολα ..
Αρραβώνας σε μικρή ηλικία, τρία χρόνια φρικτά που με έστειλαν σε ψυχολόγο για να συνέλθω, κι ύστερα χωρισμός..
Μετά γάμος..
Παιδιά.....
Μα τα προβλήματα δεν έπαψαν να υπάρχουν..
Κι ήρθες εσύ..οπως έρχονται όλοι σε ακατάλληλη στιγμή..
Ήσουν πάθος κι έρωτας..
Ζήσαμε ότι δεν έχει ζήσει άνθρωπος ίσως ως τώρα..
Και είμαι σίγουρη γι αυτό που λέω..
Μια ολόκληρη ζωή ζήσαμε μαζί.....
Ο καθένας στη δική του οικογένεια και χώρια ταυτόχρονα..
Ο παράνομος έρωτας..
Μα αυτό που είχαμε δεν ήταν απλά ένας έρωτας..
Ήταν πολλά άλλα..
Πάθη....μισοί.....συγκρούσεις.....στιγμές λύπης.....ευτυχίας.....πίκρας....καθημερινότητας....γέλιου......
Τόσα και άλλα τόσα........
Μα ο χαρακτήρας σου τόσο δύσκολος......
Να προσπαθώ πάντα να σε συγκρατήσω και να κρατήσω τη σχέση αυτή υγειή.
Και πάντα να πιέζομαι......να φτάνω στα όριά μου και να επιστρέφω πίσω...
Μέχρι που αρρώστησα..
Πόσο θα άντεχα άλλωστε τέτοιες καταστάσεις...
Κι όταν αρρώστησα και μετά εσύ μ 'άφησες......
Τόσο απλά.....όσο απλά μπήκες στη ζωή μου..
Κι έμεινες μόνος να μ αγαπάς από μακριά.....χωρίς να σ αφήνει ο εγωισμός σου και ο χαρακτήρας σου να γυρίσεις ξανά κοντά μου..
Όμως να ξέρεις .......αυτό δεν είναι αγάπη......
Γιατί η αγάπη ξεπερνά τα πάντα........δεν έχει εγωισμούς ούτε έντονες και αρρωστημένες ζήλιες.
Η αγάπη είναι συμβιβασμός κι απ τους δύο.
Είναι τόσα πολλά που κουράστηκα πια να στα λέω..
Άλλωστε τα ξέρεις...
Απλά δεν έχεις τη δύναμη και τη θέληση να τα ακολουθήσεις..
Κρίμα.......
Λυπάμαι.........
Και περισσότερο λυπάμαι τον εαυτό μου που σ αγάπησε τόσο και σ αγαπάει ακόμη.
Μια ζωή ολόκληρη μαζί........και τώρα μόνη με τα προβλήματα που μου άφησες.......
Τι να πω πραγματικά......δεν ξέρω......
Δεν ξέρω αν έχω ή αν θα είχα τη δύναμη να σε αντικρίσω ξανά.
Ξέρω πως θα μου έκανε κακό και όχι καλό η παρουσία σου..
Να μπορούσες να άλλαζες μονάχα..
Κάποια κομμάτια του εαυτού σου..
Τότε θα μασταν κι οι δυο καλά.....ευτυχισμένοι.....χρόνια τώρα.....
Γιατί αυτό που ζήσαμε.......μόνο εμείς ξέρουμε τι ήταν.......
Και δεν θα ξανάρθει στις ζωές μας.
Κι αυτό το ξέρουμε..
Και γω.......
Και συ......
Να σαι καλά καρδιά μου......
Όπου και να σαι......
Κι αυτό που με πονάει........είναι ότι είσαι τόσο μα τόσο κοντά μου......κι όμως δεν μπορώ να σε αγγιξω..ουτε εγώ εσένα ούτε και συ εμένα...


Το κοριτσάκι σου..

About us

Υπάρχουν φορές στη ζωή μας όπου ο χρόνος για να μιλήσουμε έχει έρθει και έχει φύγει, όμως κάτι μένει μέσα μας που, μερικές φορές μας δίνει την αίσθηση ότι έχουμε κρατήσει τη σιωπή μας πάρα πολύ. Αυτή η ιστοσελίδα σας δίνει την ευκαιρία να τα πείτε. Στείλτε μας το γράμμα σας και εμείς θα το δημοσιεύσουμε. Τα μυστικά σας, οι επιθυμίες σας, οι εξομολογήσεις σας, οι απολογίες σας...ότι αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε άλλο να κρατήσετε μέσα σας. Στείλτε το γράμμα με e-mail στη διεύθυνση: aletter4u@gmail.com
Το γράμμα θα δημοσιευθεί με όποιο όνομα υπογράψετε εσείς.
Έχουμε το δικαίωμα να μη δημοσιεύσουμε ότι θεωρούμε ακατάλληλο. Κρατάμε αρχείο με όλα τα γράμματα αλλά δεν δημοσιεύουμε τίποτα εκτός από το γράμμα σας. Όσο μεγάλοι η μικροί είστε, υπάρχουν μερικά πράγματα που απλά πρέπει να τα πούμε....